22 พฤษภาคม 2567 09:30 น. คือวันที่ผมต้องบิน แต่ตอนนี้วันที่ 21 พฤษภาคม 2567 ผมก็ยังทำงานอยู่ เนื่องจากผมกำลังหมดวาระจากการเป็นกน.(คณะกรรมการนักศึกษาของคณะ)  และวันนี้บทบาทสุดท้ายในฐานะทำงานของกน.ของกูก็คือการมานั่งส่งงานให้น้องในขณะที่กูก็ต้องเตรียมส่งตัวเองด้วย

เริ่มจากตอนเช้าที่กูตั้งใจรีบไปฟิวเจอร์เพื่อไปแลกเงินดอลลาร์ซี่งถ้ากูแลกตั้งแต่เมื่อวานกูก็ได้ 35 บาทแล้ว แต่วันนี้ที่กูมาแลกแม่งก็ 36 แล้ว สัส! ของถูกไม่ชอบชอบของแพง

ไม่พอระหว่างที่ส่งงานด้วยความที่พรุ่งนี้บินเช้ากลัวทำอะไรไม่ทัน ผมก็เลยต้องคอยวิ่งออกไปจากห้องเพื่อไปซื้อของสำหรับบิน สำหรับไปใช้ที่อเมริกา  ซึ่งผมเลยต้องเดินเข้าเดินออกห้องที่ใช้ส่งงานตลอดเวลา คนอื่นคงไม่รำคาญผมหรอกแต่กูรำคาญตัวเอง

….ไอ้สัส แทนที่จะได้มีสมาธิส่งงานให้น้อง…..

หลังจากส่งงานน้องเสร็จผมก็กลับมาที่ห้อง กลับมาจัดกระเป๋า แม่ผมก็มาจากกำแพงเพชรแล้วเพราะพรุ่งนี้แม่จะขับรถผมไปส่งผมที่สนามบิน ไปช่วยไอ้ปายลากกระเป๋าเพราะหอแม่งไม่ยอมให้เอาแท็กซี่เข้าไปในตึก

เสร็จแล้วก็ไปกินองศาหมูกระทะกับเพื่อนกน. นอกจากจะเป็นการกินอำลากน.แล้ว ยังเหมือนเป็นการส่งผมกับส่งณิชาก่อนบินไปในตัวดีเหมือนกัน

เพราะหลังจากหมดวาระไป ชีวิตผมกับเพื่อนแต่ละคนคงเปลี่ยนไปเยอะเลย ปีที่ผ่านมาเราอยู่ด้วยกันมาตลอดทำงานด้วยกัน ใช้ชีวิตในห้องกน.ด้วยกัน กินข้าวด้วยกันแทบทุกวันแทบทุกมื้อ คุยกันดีฟทอล์คกันหัวเราะกันร้องไห้กันไม่รู้กี่ครั้งหลังจากนี้คงแยกย้ายกันไป ไม่รู้ว่าปีหน้าจะเจออะไรบ้างแต่ปีที่ผ่านมาผมโคตรแฮปปี้มีความสุขมันมีค่ามากเลย……

โดยเฉพาะกับณิชา…..เพื่อนในกน.ที่ตอนนี้คบกันเป็นแฟนหลังจากคุยกันมา 5 เดือนเต็มๆนานจนเพื่อนด่ามึงจะรอแต่งงานกันก่อนเหรอ ปกตินอกจากหน้าเหมือนกันตัวติดกันตลอด นี่ต้องมาห่างกัน 3 เดือน ด้วยระยะทางที่ห่างกันแม้ณิชาจะไปเมกาเหมือนกันแต่มันก็ทำให้ 3 เดือน พวกผมก็ไม่ได้เจอกันอยู่ดี ไม่รู้จะเจออะไรบ้างก้โชคดีนะคับไอ้หนู อีก 3 เดือนเจอกันนะคับ พวกเราทุกคนกอดกัน ลากัน นุ่นกับแพทจะไปส่งผมตอนเช้าจบมื้ออำลากน. มื้อเลี้ยงส่งผมกับณิชา แต่กูก็ยังไม่นอนยังต้องมาซื้อของเพิ่ม!

ไม่รู้เป็นห่าไรของแม่งงอกมาเรื่อยๆทั้งที่คิดว่าเตรียมตัวดีแล้ว ไม่พอกูยังต้องนั่งปรินท์เอกสารต่ออีกสัส!

 ถ้าบินกลางคืนกูจะไม่อะไร แต่นี่มึงต้องบินเก้าโมง ผมอยู่รังสิตแปลว่าผมควรออกจากหอตอนตี 5 เพื่อให้ทันแม่ขับรถไปสนามบิน ไหนจะโหลดกระเป๋า เช็คอิน กว่าผมจะออกจากร้านหมูกระทะก็สี่ทุ่มกว่า ปรินท์เอกสารเสร็จเกือบเที่ยงคืน เอาของใส่กระเป๋าเพิ่มจัดใหม่ดูเอกสารเกือบตี 1 อาบน้ำเป่าผม (ไปเป่าที่ส่วนกลางเพราะแม่นอนแล้ว55555) กว่าจะเป่าเสร็จเกือบตีสอง นอนบนเตียง กว่าจะหลับเกือบตีสาม

ตีสี่สิบห้านาฬิกาปลุกดัง สัส!รอบที่แปดสิบล้าน เป็นวันบินที่ดีจริงๆ