south dakota ค่อนข้างที่จะมีความแตกต่างจาก1 ปีเมกามาก ตรงที่เจมใน1 ปีในการนั้นไปด้วยความหวังแล้วกลับมาด้วยความกล้า แต่south dakota นั้นไม่ใช่ ในความคิดของอิงคิดว่าการที่คือพี่เจมการ กลับไปในที่ที่เราได้ความมั่นใจ นั่นเลยทำให้ตัวของพี่เจมรู้สึกว่าเราพอรู้เกี่ยวกับที่นั่นมาเเล้ว  แต่กลับไม่ใช่เพราะเจมใน south dakota ได้ไปเจอกับสิ่งที่ทำให้ตัวเอง”งง”เเละตั้งคำถามกับตัวเองตลอดการเดินทาง ไปจนถึงการทำลายคำปฏิญาณของตัวเองเกี่ยวกับเรื่องสารเสพติด อิงคิดว่าถ้าเปรียบเหมือน 1 ปีอเมริกา คือ การเติบโตของเจม

south dakota คงเปรียบเหมือนการเรียนรู้ของเจม

ส่วนตรงนี้คือการตอบคำถามของพี่เจม

ว่าทำไมอิงถึงเกินคาดหนังสือในช่วงใกล้จบ

“อาจมีการสปอย”

“อาจมีการสปอย”

“อาจมีการสปอย”

“อาจมีการสปอย”

ใครที่ยังไม่ได้อ่านdakota สามารถปิดบทความตอนนี้ได้เลยค่ะ

ที่อิงบอกพี่เจมส์ว่า อิงรู้สึกเกินคาดกับช่วงใกล้จบเพราะในตอนช่วงแรกของหนังสือที่พี่เจมส์ได้เล่าถึงเกี่ยวกับการเจอล็อบบี้และสาวหมุนฮูล่าฮูปส์ ในตอนนั้นอิงคิดว่าอาจจะเป็นการที่ตัวละครเจมได้ไปในช่วงที่ตั้งคำถามมึนงงอย่างที่สุด แล้วจะได้ไปเจอเรื่องราวที่จะทำให้เจมนั้นกลับมาพร้อมกับความคิดใหม่เหมือนในช่วง 1 ปีอเมริกา ยิ่งช่วงที่อ่านไปเจอตัวละครที่ชื่อว่ามาร์ก อิงเลยตอกย้ำความคิดนี้ เข้าไปใหญ่ว่าเจมนั้นอาจจะได้บทเรียนเปลี่ยนความคิดได้ชัดเจน แต่ไม่ใช่ในช่วงใกล้จบหลังจากจบช่วงเวลาของอันย่าไป ตัวละครเจมกลับตั้งคำถามกับตัวเองมากขึ้นและรู้สึกผิดหวังภายในตัวเอง ความจริงในช่วงใกล้จบอิงได้กลับไปอ่านใหม่ 2 รอบ อิงรู้สึกว่าเหมือนเจมพยายามจะบอกอะไรสักอย่างผ่านการเขียนโดยไม่ได้พูดออกมาโต้งๆ บวกกับคำพูดที่ว่าเรื่องนี้มันมีเลเยอร์เยอะ การอ่านรอบที่ 2 ทำให้อิงตกผลึกได้หลายอย่าง และนี่คือเสน่ห์อีกอย่างของชี้ดาบที่ออกมาภายในรูปแบบของหนังสือ แม้จะเขียนและตีพิมพ์ตัวอักษรเหมือนกันทุกเล่ม แต่สุดท้ายคนอ่านแต่ละคนก็จะได้รับอะไรที่ไม่เหมือนกันแล้วแต่การตกผลึกและสิ่งที่เจอมา และส่วนตัวอิงคิดว่านี่แหละคือสิ่งที่พี่เจมต้องการจะสื่อ มันคงดีกว่าการที่ต้องเขียนออกมาเป็นตัวละครโต้งๆว่าต้องการจะบอกอะไร แต่เลือกที่จะให้คนอ่านตกผลึกตามการรับรู้ตามเเต่ละเลเยอร์ของแต่ละคนที่เจอมา และอย่างที่พี่เจมเคยบอกว่ามีช่วงหนึ่งที่พี่เจมส์เครียดกับการหาจุดลง อิงอยากจะบอกว่าในฐานะนักอ่านคนนึงจุดลงนี้เป็นจุดลงที่ค่อนข้างสมบูรณ์เเบบ

เหมือนอิงในตอนนี้อาจจะรับรู้ได้สิ่งนึ่ง แต่อิงเชื่อว่า ถ้าอิงได้กลับไปอ่านเล่มนี้ตอนอายุ 20 อิงก็จะได้รับอีกอย่างหนึ่ง และนี่คือเสน่ห์ของชี้ดาบจริงๆ 

ขอบคุณพี่เจมส์ที่ตัดสินใจเขียนและเล่าเรื่องราวผ่านหนังสือเล่มsouth dakota มาให้พวกเราทุกคนได้อ่าน

ขอบคุณมากค่ะ