(เนื้อหานี้เป็นรีวิวจากน้องๆ ที่พี่เจมชี้ดาบ ฝากลง / จากงานหนังสือ ศรีราชา 2568)
.
.
แม้ South Dakota 18+ จะขึ้น Disclaimer ไว้ชัดว่า เต็มไปด้วยเรื่องยาเสพติด เซ็กส์ และการตัดสินใจที่ต้องใช้วิจารณญาณสูง ไม่ควรลอกเลียนแบบ แต่เมื่อหนังสือเล่มนี้ตกไปอยู่ในมือของ ‘น้องที่อายุไม่ถึง 18’ เราก็อดสงสัยไม่ได้ว่า เขาจะอ่านมันอย่างไร และจะตีความโลกผู้ใหญ่ในหนังสือเล่มนี้แบบไหน

จริง ๆ แล้ว ในฐานะสำนักพิมพ์ชี้ดาบ เราเองก็ไม่ได้อยากจะขายหนังสือแนวนี้ให้น้อง ๆ ที่อายุยังไม่ถึงเกณฑ์สักเท่าไร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า “พวกเขาไม่มีสิทธิ์อ่าน” เพราะการอ่านนั้นห้ามกันไม่ได้ และยิ่งห้ามก็ยิ่งน่าสนใจ การได้ฟังเสียงสะท้อนจากน้อง ๆ จึงกลายเป็นอีกมิติที่น่าตั้งคำถาม: หนังสือที่บอกตัวเองว่า “18+” จะมีผลต่อหัวใจและความคิดของวัยที่ยังไม่ถึง 18 อย่างไร

.
.

สวัสดีค่ะ มาฟีดแบคเรื่องเซาท์ดาโกต้าค่ะ ตอนแรกบอกเลยว่า ที่หนูเลือกหยิบเล่มนี้คงเป็นเพราะคำว่าความฝันค่ะ 
หนูเลือกเล่มนี้เพราะอยากรู้ ไอความจริงที่ว่า มันคืออะไร

วันแรกที่ได้อ่าน ความรู้สึกที่ได้รับคือ เหมือนมีคนมาเล่าให้ฟังแบบ face2face เลยค่ะ ได้รับความรู้สึกของผู้เขียน ความวุ่นวาย ความอิจฉา และความว่างเปล่า เหมือนได้ไปนั่งในใจเลยค่ะ

หลังจากวันแรกที่หนูอ่าน หนูรู้สึกว่าหนังสือพี่อาจเป็นหนังสือที่ทำให้หนูกลับมาอ่านหนังสือได้แบบไม่ฝืน มันทำให้หนูรู้สึกกลับไปเป็นเด็กป.5 เพราะความบันเทิงด้วยบางส่วน แต่ส่วนใหญ่มันเป็นเพราะประสบการณ์ใหม่ที่จะได้รับจากการอ่าน

เนื้อหาบางส่วนในหนังสือ ไม่รู้ว่าต้องการเขียนให้มันตลกมั้ย แต่หนูก็ขำออกมาได้ เพราะพี่แม่งเนิร์ดเอเชียจริงๆอย่างที่มาร์กพูด

3 เดือนที่ทำงานอยู่ในเซาท์ดาโกต้า การเดินทาง การพบเจอ การลอง ตั้งแต่บุหรี่มวนแรกที่สูบ เหมือนกับการเรียนรู้และเป็นจุดเริ่มต้นอะไรสักอย่าง ที่สามารถเปลี่ยนได้ทั้งชีวิตที่เหลือ

หลังจากที่หนูอ่านหนังสือเล่มนี้ ต้องบอกเลยว่า หนูดีใจที่ได้อ่าน เอาจริงๆหนูก็ไม่รู้เลยว่าประเทศที่หนูอยู่มันจะส่งผลกับนิสัยหนูขนาดนี้ด้วย 555 เพราะตั้งแต่เมื่อก่อนหนูเป็นคนที่ไม่กล้าพูดหรือกล้ามีความคิดในแบบของตัวเอง 

หนังสือเล่มนี้เองก็ทำให้หนูคิดอะไรได้เยอะ มันทำให้หนูคิดเกี่ยวกับความฝันของหนู เอาจริงๆหนูไม่ได้เป็นคนที่จริงจังกับความฝันของหนูมากนัก เป้าหมายของหนูตั้งไว้ก็เท่านั้น เอาจริงๆมันแทบไม่มีความหมายอะไรกับหนูเลย  

แต่หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้ หนูเริ่มตั้งคำถามกับความฝันและเป้าหมาย มันอาจะทำให้หนูมีชีวิตในอนาคต 

ขอบคุณมากค่ะที่ยอมให้หนูซื้อหนังสือเล่มนี้

—-

ผอ เจม ชี้ดาบ : แล้วเรื่องยาเสพติดในเรื่องนี้ล่ะ เรามองว่ายังไง

minionrush_83 : สารเสพติดเป็นสิ่งที่ทำให้รู้สึกดีจากการหลอนประสาทกล่อมกล่อมประสาทหรืออะไรก็ตามมั้งคะ แต่ถึงหลังจากใช้ไปก็ต้องเจอกับโลกของความจริงอยู่ดี หนูไม่ได้มองว่าคนที่ใช้เป็นคนที่ไม่ดีทุกคน แต่หนูมองว่ามันคือความต้องการมีความสุขในระยะเวลานั้น

ผอ เจม ชี้ดาบ : ดีใจมากๆ หายห่วงเลย ดีใจมากๆ ที่เราได้อ่าน

แม้ South Dakota 18+ จะเป็นหนังสือที่ชี้ดาบมีมุมมองว่า ค่อนข้าง “เกินวัย” สำหรับน้อง ๆ ที่ยังไม่ถึง 18 แต่บทสนทนานี้ก็คงสะท้อนให้เห็นแล้วว่า มุมมองของผู้อ่านไม่ได้หยุดอยู่แค่คำว่า “อันตราย” หากแต่กลับกลายเป็นพื้นที่ตั้งคำถามกับตัวเอง ทั้งเรื่องความฝัน เป้าหมาย และการใช้ชีวิต

บางที หนังสือที่เขียนขึ้นมาเพื่อเล่าความจริงของใครสักคน ก็อาจกลายเป็นแรงผลักให้ใครอีกคนได้เริ่มต้นนิยาม “ความจริง” ของตัวเองเหมือนกัน แล้วพบกันใหม่ในตอนถัดไปครับ