ไปอเมริกาเวิร์คป่าวว่ะ? อเมริกาตอนนี้ไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน เศรษฐกิจมันแย่ คนไร้บ้านผู้อพยพมีมากขึ้น อันตรายมากขึ้นกระแสเกลียดคนเอเชียก็มีมากขึ้น อเมริกากลายเป็นประเทศที่อันตรายหลายคนกลายเป็นรังเกียจหรือไม่ชอบอเมริกาพี่เจมก็ยังเป็นหนึ่งในนั้น แถมไปก็ยังไปทำงานเป็นแรงงานทำงานหนักสัสๆ เพื่อแลกกับค่าแรงขั้นต่ำที่จะคืนทุนหรือเปล่าอันตรายหรือเปล่าก็ไม่รู้ จะได้นายจ้างดีมั้ยบ้านดีมั้ยไม่มีอะไรรับประกันได้ แต่สุดท้ายก็ไปอะแหละ แล้วก็จะเป็นเรื่องราวของการที่ว่าเด็กคนนึง (ซึ่งก็คือผม) ต้องการพิสูจน์คำถามของตัวเองของหลายๆคนว่า “ไปอเมริกาWorkป่าวว่ะ?”


ผมชื่อต๊อบ อายุ 20 ปี เกิดที่ลุ่มแม่น้ำปิงในจังหวัดกำแพงเพชร ย้ายมาเรียนที่กรุงเทพ ตอนอายุ 19 ปีที่คณะ
ศิลปศาสตร์ ภาษาฝรั่งเศส ธรรมศาสตร์ รังสิต (แม่งไม่ใช่กรุงเทพด้วยซ้ำ)
ตอนอายุ 16 ออกผจญภัยครั้งแรกไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ฝรั่งเศสในขณะที่ทุกอย่างเริ่มเข้าด้ายเข้าเข็ม กูก็ต้องออกจากด้ายจากเข็มเลย เพราะปีนั้นเป็นปีที่ Covid-19 ระบาดพอดีส่งผลให้เด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนทั่วโลกถูกส่งกลับประเทศ

รวมถึงผมพ่อหนุ่มเอเชียที่ตอนนั้นอยู่ลุ่มแม่น้ำลัวร์ต้องถูกส่งกลับลุ่มแม่น้ำปิงอย่างเลี่ยงไม่ได้ อยากพูดว่า….รัวๆเหมือนกัน แต่ก็แก้ไรไม่ได้อยู่ดี
ส่วนรอบนี้ เหตุการณ์ในเรื่องนี้ คือผมมีโอกาสได้ผจญภัยได้ไปเป็นแรงงานเอ๊ยไปโครงการเวิร์คแอนด์ทราเวลที่อเมริกา รอบนี้ถ้าไม่มีสงครามโลก ผมก็คงไม่ต้องกลับก่อนเหมือนคราวก่อนหรือจริงๆแล้วผมกำลังหาเรื่องไปอยู่ในสงครามไปสร้างสงครามซะเอง

แต่สงครามอะไรพร้อมแล้วก็ไปกันต่อไม่พร้อมก็ไปกันต่อ……

To be continued……