“จะตะโกนออกมาดังๆไม่ได้นะลูก โลกไม่ได้ทำงานแบบนั้น”

เรื่องบางเรื่องบนโลกใบนี้ ทำให้เราต้องเก็บอารมณ์จนแทบอยากจะกรี๊ดออกมา
แต่ด้วยสังคมที่สอนเรามาตลอดว่า “ความสุภาพต้องมาก่อนความรู้สึก” ซึ่งแม่ง…โคตรจะขม
ในวันที่เราเจอในเรื่องที่เราไม่ควรต้องยอม แต่ทำได้แค่ยิ้มอยู่หลังม่าน

ยิ้มแบบ “ไดห์” ยิ้มแบบไม่ได้ดีใจ แต่เราไม่มีสิทธิ์ที่จะไม่ยิ้มไง
ซึ่งเพลง notOKkrubbossX ของวง _less
ได้สื่อออกมาถึงเสียงที่แทนใจวัยทำงาน วัยเรียน และทุก ๆ วัย ที่ต้องพูดคำเดิมซ้ำ ๆ ว่า

“โอเคค่ะพี่, ได้ค่ะพี่”

💬 โลกที่สอนให้เรายิ้มแม้จะพัง

ฟังเผิน ๆ มันเหมือนเพลงป็อปสดใส เสียงพูดติดตลก
แต่ยิ่งฟัง ยิ่งรู้ว่าแต่ละประโยคคือความจริงที่ขมยิ่งกว่ากาแฟ ยิ่งกว่าแอลกอฮอล์ ฮือออ

“There’s a magic button you can press
เจ็บให้ตาย ก็ต้อง press it
เครียดให้ตาย you have to be fine”

ส่วนนึงของเนื้อเพลงนี้ก็ชัดเจนแล้วแหละ ว่าโลกแม่งไม่ได้ให้พื้นที่กับเรา
เพื่อให้เราบอกว่า “ไม่โอเค” ไม่ว่าจะเหนื่อย เครียด ก็ต้องยิ้มเพื่อให้เราดู Professional
รวมกับเอาตัวรอดกับความคาดหวังที่เขามอบให้เราต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้
ทั้งๆ ที่ความจริงคือ ใครมันจะไปรับได้ทุกเรื่องอ่ะเนอะ

💬 โลกที่ไม่ได้ให้เราตะโกน

เนื้อเพลงและเพลงนี้พูดถึง “ระบบสังคมที่บังคับให้เราดูโอเค” ตลอดเวลา
เราใช้คำว่า “ดู” เพื่อสื่อถึงว่าทุกครั้งที่เราเจอสถานการณ์แบบนี้เราไม่ได้โอเคจริงๆหรอก
สุดท้ายความสุภาพ มันก็เป็นกำแพงกั้นจาก “ความรู้สึก” จริงๆ

และหลายๆครั้ง เราก็ชอบแพ้เสียงในหัวตัวเอง อุทานออกมา
“ไอสั*” ,”ไอเหี*” ออกมา เพราะโลกนี้ไม่ได้ให้เราตะโกน
แต่มันบังคับให้เรากลืนเสียงนั้นลงไปทุกวัน

💬 Pop Pop World

ผู้เขียนบล็อกนี้ค่อนข้างชอบคำนี้มาก ๆ เพราะผู้แต่งเล่นคำได้ฉลาด
ไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วเขาต้องการสื่อถึงอะไร แต่ถ้าในมุมมองของผู้ฟังอย่างเรา
pop น่าจะหมายถึง เพลงป็อป โลกสดใส
แต่พอพูดซ้ำ ๆ มันก็เหมือนเสียงที่ระเบิดดีเหมือนกัน
“Ain’t no scream in this pop pop world”

💬 บทสนทนากับเจ้านายปลายสายที่…

เรากินข้าว เราทำธุระ เราทำอย่างอื่นอยู่ ทั้งที่ในใจ “ให้กูพักบ้างงงงง”
แต่ก็แพ้เสียงในหัว บอกไปว่า “คุยได้ค่ะ สะดวกมากๆค่ะพี่”
กลายเป็นเสียงสองทั้ง ๆ ที่ในใจตะโกนว่า “พอได้แล้วจ้า”

💬 บทสรุปส่งท้าย

สุดท้ายแล้ว เราอาจไม่จำเป็นต้อง “โอเค” ตลอดเวลาก็ได้
เพราะความไม่โอเคมันก็เป็นส่วนหนึ่งของการเป็นมนุษย์

เพลง notOKkrubbossX อาจจะไม่ได้เปลี่ยนโลก
แต่แม่งทำให้เรากล้าพูดว่า “ไม่โอเคก็ไม่โอเค”
และนั่นแหละ…คือจุดเริ่มต้นของการซื่อสัตย์กับตัวเองจริง ๆ

💬 แล้วเราจะอยู่กับโลกแบบนี้ยังไงดี?

บางทีโลกมันอาจไม่เปลี่ยนให้เราหรอก แต่เราสามารถ “เปลี่ยนวิธีอยู่ในโลก” ได้
ไม่ต้องฝืนยิ้มตลอดเวลา ไม่ต้องตอบว่าโอเคกับทุกเรื่อง
แค่เริ่มจาก “ยอมรับ” ว่าเรามีสิทธิ์จะเหนื่อย มีสิทธิ์จะไม่ไหว และไม่ต้องขอโทษที่รู้สึกแบบนั้น

ลองพักก่อนที่จะ press “magic button” อีกรอบ
ปิดหน้าจอ วางงาน แล้วปล่อยให้ตัวเองได้รู้สึกจริง ๆ สักครั้ง
เพราะสุดท้าย เราไม่จำเป็นต้องโอเคตลอดเวลาเพื่อจะมีคุณค่า
เราแค่ต้อง “เป็นตัวเองที่ซื่อสัตย์กับความรู้สึก” ก็พอแล้ว

เพราะในโลกที่บังคับให้เรายิ้ม การยอมรับว่าไม่โอเค ก็อาจเป็นการยิ้มให้ตัวเองครั้งแรกจริง ๆ